Over Jurenne Hooi
Mijn persoonlijke aandacht voor kansenongelijkheid is op jonge leeftijd begonnen. Op Curaçao opgegroeid als dochter van een politieman. Mijn vader heeft veel van de rauwe kant van het leven gezien – die ik heb meegekregen door zijn verhalen. Een groot rechtvaardigheidsgevoel is het resultaat; een van de belangrijke waarden waarmee ik ben opgegroeid. Het huis waarin ik gedurende mijn jeugd woonde, staat in een wijk waar zo’n beetje alle sociale problemen aanwezig waren. Zo werd ik op vroege leeftijd bewust van klassenverschillen, inkomensverschillen, sociale verschillen en wat ongelijkheid met mensen doet.
De ‘schuldenstamboom’ van een van onzecliënten die het generationele aspect van problematische schulden goed illustreert. Als we armoede in de samenleving voort laten duren, hebben ook de generaties na ons hier gegarandeerd last van.
Door mijn geprivilegieerde achtergrond op Curaçao heb ik kunnen studeren en carrière kunnen maken. Zo ben ik nu onder andere voorzitter van de Raad van Toezicht bij het Amsterdam Museum, Lid van de Raad van Commissarissen bij een woningcorporatie, Lid van de Raad van Toezicht bij Stichting Doen, ik geef trainingen bij onder andere de Nationale Politie over inclusie en diversiteit en lezingen omtrent Good Governance aan directeuren, bestuurders en commissarissen. Ik weet dat armoede en problematische schulden vooral het gevolg zijn van allerlei macro-economische bewegingen. En uiteraard ook het gevolg van persoonlijke geschiedenissen en problemen die tal van generaties in een familie raken.
De rauwheid en de droevige weerbarstige realiteit van alledag ken ik goed. Tegelijkertijd beheers ik de abstracte kant van bestuur en regels – inclusief de politieke dynamiek die daarbij hoort. Zo heb ik inzicht gekregen wat de oorzaken, achtergrond en de mogelijke oplossingen in de armoedebestrijding zijn. Daarnaast ben ik een voorvechter voor meer inclusie en diversiteit op alle niveaus in de samenleving.
Met de koningin of met ieder ander: mijn doel is om problemen op te lossen en daarbij mijn eigen ervaringen inzetten voor anderen.
Ik kan met alle rangen en standen omgaan in de samenleving. Ben gewend om met die vader met vier kinderen met zware schulden in de Bijlmer te praten: over de strijd die hij dagelijks voert om zijn kinderen een beter bestaan te bieden. En op dezelfde middag een gesprek met de minister over bijvoorbeeld een beleidsnota. Ik ga met iedereen het gesprek aan, waarbij het voor mij zeer van belang is dat ik mezelf ben, hoe ongepolijst soms ook.